اثربخشی مرور زندگی بر افزایش سازگاری اجتماعی سالمندان بازنشسته

پیر شدن بیماری نیست، بلکه یک تجربه­ی شخصی-اجتماعی و یکی از مراحل حساس و سرنوشت­ساز رشد انسان است که به عنوان یک روند طبیعی گذر عمر و زندگی مطرح می­گردد. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی فنون مرور زندگی بر سازگاری اجتماعی افراد سالمند بود. جامعه­ی آماری شامل مردان فرهنگی بازنشسته­ی مراجعه کننده به کانون بازنشستگان شهر کرمانشاه بود که همه­ی آنها به عنوان نمونه انتخاب شدند و پس از تکمیل پرسش نامه­ی سازگاری اجتماعی بل (1962) 30 نفر از افرادی که کمترین میزان سازگاری را داشتند به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. سپس گروه آزمایش در معرض 6 جلسه­ی 90 دقیقه­ ای برنامه­ی فنون مرور زندگی هایت و وبستر ( 1995) قرار گرفتند. در پایان، بر روی هر دو گروه پس آزمون اجرا شد. پس از نمره­گذاری پرسش نامه­ها، داده­ها با استفاده از روش کوواریانس تجزیه و  تحلیل شدند. نتایج نشان داد بین میانگین­های دو گروه آزمایش و کنترل در پس­آزمون تفاوت معناداری وجود داشت. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که روش درمان مرور زندگی بر افزایش سازگاری شرکت­کنندگان مؤثر بوده است و این درمان در مقایسه با درمان­های سنتی نتیجه­ی بهتری می­دهد و انجام این درمان در مراکز سالمندی توصیه می­شود.